دل تنها

تکیه گاهی برای غم هایم نیست

امیدی به فرداهای تاریکم نیست

بگذر از من

بگذر از خیال من

ساعت ها این دلم به انتظار نشست

گویی به انتظار یک آشنا نشست

بنگر به حال من

بنگر ز احوال من

چون همه رفتند دل من ، تنها شد

 اسیر نفس های گاه و بی گاه زمان شد

فریادها در گلویم شکست

بغض ها در سکوتم شکست

ترس از سایه تاریکی داشت این دلم

زخم های کهنه ولی آشنا داشت این دلم