حضور پرمهر

آیینه ی نگاهت شراره های وجودم را لمس می کند موج نفس هایت به دقیقه های ذهنم جان دیگری می بخشد مهربانی حضورت لحظه های بی پناهم را گرم می کند صدای فریاد قلبت رساترین آهنگ زندگیست نقش بودنت امید را در من ترسیم می کند باش تا خورشید وجودت آسمان تاریکم را روشنی بخشد.